პატარ წიგნს

ერქვა "მზეში"

მთვრალი ვიყავ მისი ეშხით,

მზე მეჭირა ცხელი ხელში,

მაგრილებდა

წვიმის თქეში.

ახალგაზრდა ვიყავ მაშინ,

გულუბრყვილო,

როგორც ბავშვი

და მიკვირდა

ცეცხლის რაშით

როგორ ჰქროდა ქალი

ქარში.

დრო გავიდა -

მქროლავ დროში

ვაჰ, თუ ზამთრის

ჩადგა თოში,

ვაჰ, თუ გაცვდა წამთა თქორში

სიხარულის მწვანე ქოში?

მაგრამ დღესაც მოვარვარე

მზეზე დნება ალბათ თოვლი

და დოთლების დაკრულ თარებს

უსმენს ლექსის ქალბატონი.