მზე როცა ჩადის,

მზე როცა ჩადის...

და სწორედ მაშინ

გადმომიქროლებს,

ამქვეყნად დამაქვს

მე ჩემი დარდი,

არწივზე რატომ

უნდა ვფიქრობდე?

მზე როცა ჩადის,

მზე როცა ჩადის -

ფრთას ყურისძირთან

გამიტყლაშუნებს,

რადგანაც ვიცი

არწივის ყადრი,

პაპის ნაჩუქარ

ადათს ვასრულებ.

მოვზიდე მშვილდი,

ისარი ვსტყორცნე,

მიწაზე გდია

ზეცის პატრონი...

მე დაჭრილ არწივს

თვალებში ვკოცნი,

მერე ფრთებს ვუშლი

და მხრებს ვატოლებ.