ცეცხლს გაუკრთა უკვე ლურჯი ფერი,

დაიბინდა მშობლიური სივრცე.

მე დღეიდან სიყვარულზე ვმღერი

და სკანდალებს დავიწყებას მივცემ.

ადრე ვგავდი ხეს დალეწილ შტოთი,

ქალები და დროსტარება დამრჩა.

აღარ მინდა ლოთობა და შფოთი

და სიცოცხლის უთავბოლო ხარჯვა.

მინდა მხოლოდ გიცქეროდე ასე,

ჩავიძირო მაგ თვალების ტბაში,

რომ გამდგარმა წარსულისგან განზე

არასოდეს არ გამცვალო სხვაში.

მონარნარევ, მომცემელო შვების,

იქნებ შენი გული უკვე ჩახვდა -

ვით შეიპყრო სიყვარულმა შლეგი,

რა მორჩილი ხულიგანი გახდა.

სამუდამოდ უარს ვეტყვი ღვინოს

და ლექსებსაც არასოდეს დავწერ,

მხოლოდ გვედრი, კარგო, არ გეწყინოს,

რომ ვეფერო მაგ თმებსა და ღაწვებს.

უცხო გზებზე ერთად ვთელოთ მტვერი,

გადავლახოთ შორეული სივრცე...

მე დღეიდან სიყვარულზე ვმღერი

და სკანდალებს დავიწყებას მივცემ.