ზოგჯერ ალისფრთა მომიქროლებს, შემომედება,

დამკოცნის, დამწვავს ძილმღვიძარა აღტაცებაში,

ათასთთა შორის თვალი ისევ შენ მოგედება,

ათასთთა შორის შენ ერთს გამჩნევ პირველ წყებაში...

მე აღარ ვიცი თვალთა ბინდი რით მაჯადოვებს

რომ მასზე ფიქრი არ მასვენებს და არც მიშორებს,

შენსკენ მოვყავარ საქორწინოთ ლაღ სიზმრის მდევებს,

ღამე გვაერთებს და დღე ისევ გვაშორიშორებს...

მთვარის ჩქერაზე შენ გეწვევი ჩრდილთ ხეივანში

მომხიარულე, მოცეკვავე და მონავარდე,

შენს სხეულს ვარწევ სიყვარულით ოქროს აკვანში,

და არვის ვუმხელ, რადგან ვშიშობ გაუჩინარდე...