იუდას მოჩვენებად აიშალა უდაბნო

შორეულ მთის ოცნების სათუთ ტანის მდაღველი,

უძილო ღამის თევას მინდა გზა დაუდაფნო,

როს მეტყველებს ყრუ ქარი ნოემბრის თვის ნაღველით...

დაითალხა წამებით მთვარის ფერწასულობა,

წვიმა, ქარვის ფოთლებში ზანტად დათავისახლდა,

ღრუბლის ფერმკრთალ სიარულს თანსდევს დაქანცულობა,

უმიზნო ცრემლთა დენა ტკივილით განმიახლდა...

ვკანკალებ ჩემს ოთახში თვალთმაქც საუკუნეში,

იწვის სიცალიერე დატირებულ ლანდებათ, რადიო

მსხვრეულ ფიქრთ ნაოსნობას ფარავს ზღვა უკუნეთი,

წამთასვლა იჭვს მიჰყვება წუთისოფლის ფანდებად...

ატირდა სიყვარული ყვავილთ ქედებს გადაღმა,

სიკვდილის მოლოდინში ტანს მივლის ჟრუანტელი,

შიშით მოვიქანცები და ნამთვრალევს ამაღამ,

სევდის ცრემლად ჩამომქნის ნაცრისფერი სანთელი...