ჩემი სიცოცხლე მე მივამსგავსე

მაისის ყვავილს თვალმოციმციმეს -

ტუჩებში ჩამდგარ შარბათით სავსეს

მზე რომ დახედავს და გაუცინებს.

სხვა არ მხვდა წილად ამაზე მეტი...

გაქრა სიზმარი, ნაზი, პირმკრთალი,

და სიფხიზლეში დამრჩა პორტრეტი

როგორც სარკის წინ ნაცრემლი თვალი.