ჩვენ განვშორდებით, შეხვედრის ჟამი 

 დარჩება, როგორც თეთრი ზღაპარი,

 შენი მსუბუქი ნაბიჯის ჩქამი,

 შენი მზერა და ხმა გასახარი.

 მე დამავიწყდა ქართული ხმები,

 მე შენი ხმები ვით დამახსოვდეს,

 ვიცი: გრიგალებს ერთად შევხვდებით,

 მაგრამ ერთმანეთს - ვეღარასოდეს.

 და წავლენ დღენი... ჩვენს საფლავებზე

 ეპიტაფიებს დაფარავს ხავსი,

 მაგრამ ჩემს ლექსში ჩამქრალ თვალებზე

 ვინმე შეკრთება გრძნობებით სავსე.

 ადგება ქართულ სიმღერის ფეთქვა

 შენი რუსული ხმების შეხებად,

 როგორც ყოფნაში შეუხვედრელთა

 მოუხუცებელ ლექსში შეხვედრა.