როგორ თანდათან მაწვალებს

ქვეყნად არყოფნის სევდა,

ვუმზერ გათოშილ საფლავებს

და გული მეკუმშება.

გრძნობა აღარ აქვთ ცივ ლოდებს,

დამდგარან წყება-წყებად,

ვიღაც კვლავ წავა, აშკარად,

მზე იწურება, ქრება...