ახლა ერთია გლოვა და ზარი,

ფიქრი მკრთალია.

რომ გალაკტიონს მე გავუსწარი,

ეს მართალია.

და უწინ დედას სტიროდნენ დები,

რეკდა საათი.

ღმერთო! მომეცი მე პირობები

გაფრენისათვის.

და ფიქრი ცისკენ ქარს წაეყვანა,

იმედი დარჩა.

ღმერთო! რადა ვარ, ან ეს ქვეყანა

საიდან გაჩნდა.