ქარები სცემდნენ ერთიმეორეს,

ფიქრს ვაბოლებდით ბუხართან როცა,

სისხლს გვიცეტებდა ცინცხალ პოეტებს,

ტუჩმობრეცილი ცალყურა ბოცა.

ახლა იმ ჭინჭრის სუსხიც მაბოდებს,

და ბეღლის კარზე მიკრული ნალი,

წარსულს ლაგამი ვეღარ ამოვდე,

გამისხლტდა როგორც კერიის კვამლი...