ისევ ივსება სული დარაბა

ჩუმი ტკივილის წვით და შენდობით...

ბედის ავდრები მგზავნის ჯანდაბას,

მე კი, მე მაინც აღარ მეთმობი!

არ ვიცი, ბედი რას მემართლება, -

გულშავ ფიქრებში ბევრჯერ ჩავყვინთე...

ჩაიწვებიან სულის სანთლები

და ჟამი თვალებს ამოაყვითლებს.