პატარა გოგო ვიყავი,

პატარა გოგუცანა,

არც კოკა მაკლდა, არც წყარო,

არც სამარგლელი ყანა.

პატარა ბიჭი მიყვარდა,

ეშხით ვნაბავდით თვალებს,

ის იქით დარჩა, მე აქეთ,

ცრემლები ვღვარეთ მწარე.

პატარა ცოლი ვიყავი,

თავს ვევლებოდი კერას,

დავზარდე წვრილი ბარტყები,

ვასწავლე ცაში ფრენა.

ლექსიც მწვავდა და მიყვარდა,

სულს ვანაცვლებდი სტრიქონს;

სიბერე შემომეპარა

და განვლილ გზაზე ვფიქრობ.

პატარა გოგო ვიყავი,

პატარა ბიჭი მიყვარდა,

პატარა დედა ვიყავი,

პატარა ლექსიც მიყვარდა.

და გზის დასარულს მივადექ

ქარში აშლილი თარით,

ერთ ქალად თუკი ვივარგე,

ჯანდაბას ჩემი თავი.