ნეტა, მალივ გამიცხადოს

დილას ნასიზმრები ღმერთმა.

არაგვმა არ წაიყოლოს

შენი ნახვის გულისხეთქვა.

მიმეგზურონ გვირილებმა,

ასკილებში შაშვმა სტვინოს,

მათურხევას შევიყაროთ

საფეროდ და საგვირგვინოდ.

მკერდზე ჩემი თმა გეყაროს

გამოხუნებული მზითა,

ფშავის ლურჯი ცა გვეფაროს

შენსას მოსატანი მზითვად.

მერე მწყევლოს ქისტის ქალმა

მძივ-კბილების ბროლებითა,

გამაფრინო ცხრამთას იქით

თმაშოლტების ქროლებითა.