ტოროლა რომ ღამის მეხრის

ხმაწკრიალა მამალია...

ეს მერცხალი მასზე უფრო

სხვაზეც უფრო ფრთამალია.

მისი უცხო შორი გზები

კვნესა-ცრემლით სავალია

სხვისი მხარე უდაბნოა,

ხრიოკი და ტრამალია.

ვით კაცისთვის

უცხოდ ყოფნა

მოთქმაა და ვალალია...

თანაგრძნობის სიტყვა

სულზე

წაცხებული წამალია.

რაც მე მათზე მიფიქრია,

წრფელია და ალალია...

ცოტა დაღონების მეტი

ამ ლექსს სხვა არ ავალია.