მე შენს ცხოვრებას

თვალს ვადევნებ.

როგორც ვოდევილს,

ავსებული ხარ,

ჩემო კარგო,

ყალბი ნოტებით.

დადიხარ ისე,

თითქოს დიდი

მოგეგოს ომი,

ფაფარაშლილი

ბრდღვინავ, როგორც

უდაბნოს ლომი.

მაგრამ მელა ხარ,

სულით, ხორცით,

კიდევ სიხარბით,

ვერას გიშველის

ნათხოვარი

ლომის ნიღაბი.