აღარ ვამბობ სათქმელ-უთქმელს,

ან სათქმელი ვის უთქვია,

სიყვარული ჩავისუნთქე,

ვეღარ ამომისუნთქია.

ასე ჯერ არ დამმართნია,

გული სიმწრით ნაწვნევია,

ღელვებს დაღმართ-აღმართიანს

ვეღარსაით დავღწვივარ.

მხარზე, როგორც ხატპეპელა

დამაფრინდა უმკვირცხლესად,

ასე რატომ დამემტერა,

მეც ვკვირობ და უკვირთ სხვებსაც.

უფრო შემშლის ალბათ ხვალ-ზეგ

სიყვარული კურთხეული,

გული მიცემს თოფის ხმაზე

წამოგდებულ კურდღელივით.

მაინც ვმალავ სათქმელ-უთქმელს

ან სიმართლე ვის უთქვია,

სიყვარული ჩავისუნთქე,

ვეღარ ამომისუნთქია!