დრო მიდის, ძმაო,

აგერ ის ქალი

მსუნაგი თვალით

ვიტრინებს რომ ათვალიერებს,

ჭორავს ნაცნობებს

და ზუსტად იცის,

სად, ვის, რამდენი,

როგორ უნდა

ჩაუდოს ფული,

პურს დავარდნილს

რომ არ აიღებს

და არ აკოცებს,

„შენობით“ რომ

მიმართავს ყველას,

ვინც ღარიბად არის ჩაცმული -

სწორედ ეს ქალი

ერთხელ

პაწია

და სიფრიფანა,

გულუბრყვილო გოგონა იყო

და დიდ წვიმაში

პატარა ნერგებს,

არ გაცივდნენო, 

იფარავდა

ცისფერი

ქოლგით.