ჩაქრნენ ვარსკვლავნი, ზეცა იცლება,

ცვარად ეღვრება მკერდზე იელებს,

აღარც მზის მოსვლით არ შეივსება

ეს შემზარავი სიცარიელე.

კლდეებს, ნაწყლულებთ, ნისლით ვუხვევდი,

ცაო, როგორ მღლი შენი უფლობით,

წუხელ სიკვდილი მეწვა მუხლებზე

და მე და მთვარე ვჭირისუფლობდით.