ჩემმა თვალებმა რა შხამი და ნაღველი მასვეს,

შედედდა ხსოვნა, მეც იმ შხამის წვეთით ვივსები

და ჩემი სულიც გააშიშვლეს ბასრი ისრებით

და ვით სამჭედლო, ქშინავს მკერდი, ბრუვდება წამსვე.

გულს აძიგძიგებს ყრუ დარტყმები, რა განრისხებით

ურტყამს მჭედელი, რაღაც ველურ ჯანღონით სავსე.