ჩემი აბგა, თავხედი და გოროზი,

შენი ჩანთა ფრიალა და ნაზი,

შენი ბაფთა, ქათქათა და ფაქიზი,

ჩემი პოზა - მოგონილი ბრაზი.

სიამაყე ჩემი - შეღინღლული ტუჩი,

სიკეკლუცე შენი - შებურცული მკერდი,

სამოსელი ჩემი - ნაცრისფერი ფლანელი,

შენი კაბა სადა, არსად ოქრომკედი.

გაღიმება შენი - გაბუტული ბაგე,

გაცინება ჩემი - ამრეზილი ლაში,

აღტაცება ჩემი - უთავბოლო კუნტრუში,

აფეთქება შენი - მიბნედილი ტაში.

სექტემბერი ჩემი, მელოტი და ჭაღარა,

შემოდგომა შენი, შორეული ბარაქა;

გავიხსენო უნდა გადამქრალი ამბორი,

გაღმა ნაპირიდან ნეტა მეტი რაღა ვქნა:

ჩემი აბგა, თავხედი და გოროზი,

შენი ჩანთა ფრიალა და ნაზი,

შენი ბაფთა, ქათქათა და ფაქიზი,

ჩემი პოზა - მოგონილი ბრაზი.