არ მიმტყუნო, ჰე ჩონგურო, - ვაჟასაგან ნაჩუქარო,

მომეც შენი გამძლეობა, კლდევ, ცალმუხლზე ნაჩოქარო,

გამალაღე, იალაღო, ხარლაღების ნაჯოგარო!

მთავ, სიმღერა დამილოცე, - მომიზღვავე შთაგონება,

რომ შევიძლო ჩემი მოძმის დამოძღვრა და ჩაგონება,

რომ ბარსაც კი გაუხარდეს ჩემი სიტყვის გაგონება!

დამიფარე, მთების ზეცავ, მთვარის შუქით შევერცხლილო,

ნიჭი მომეც, რომ სიმღერით მთის ჩანჩქერებს შევეცილო,

მერე მზად ვარ, დაე, მოვკვდე და ლექსს მსხვერპლად შევეწირო!

ოღონდ სიტყვის ჭეშმარიტის მეც დავტოვო შინ მარცვალი,

მერე აქვე დავიმარხო, თუ მომცემენ ფირმანს მთანი,

ოღონდ წარვსდგე დიდ ფშაველის წმინდა ლანდთან პირმართალი!