ღილღოს მთებს მწვანე ცეცხლი ეკიდა,

მაისის მზისგან შემოგზნებული,

მე დაგცქეროდი მწყემს ქალს ბექიდან -

შენი სურვილით გაოგნებული.

ახლა ღილღოს მთებს თეთრი აცვიათ,

შენს საფლავს დავცქერ კაცი ვნებული;

ქარი კითხულობს - მართლა კაცია?

მზე ამბობს - ქვაა გაცივებული...