მესიზმრა კლდიდან ნაჟონი წყალი

დაღლილმა ღმერთმა პეშვით დალია,

ქვეყანა იყო მშვიდი და წყნარი

და უცნაურად უცხო ძალიან.

ილანდებოდა ქალაქი გაღმა,

ვით ფარფლიანი ზურგი ურჩხულის,

ყვაოდა ის ხე, შარშან რომ გახმა,

ბნელში ისმოდა მისი ჩურჩული…

და თენდებოდა ჩუმად, უჩვენოდ…