ვიღაცა უკრავს შუაღამისას…

დაჭიმულია მავთულის ბადე

და ბილიარდის ბურთივით მძიმე,

ბადეში გდია ყვითელი მთვარე.

ვიღაცა ისევ ჯიუტად უკრავს,

რატომ მგონია, რომ მე მეძახის?

ვით ძილგამტარი, მკერდსავსე ქალი,

მიხეთქებია ღობეს ჭერამი...