მეფეს შამათი! თეთრებმა მძლიეს,

გულზე სიბრაზის ცეცხლი მედება,

ის მეუბნება: - ცხენს და ლაზიერს,

ავკრეფ და მოდი ისე შევებათ.

გააფთრებული ვანახლებ თამაშს,

მომიკლა კუ და ვხედავ დამცინის;

შემომიტია, ამომათავა

განახევრებულ ჯარის ნაწილით.

მაშინ დავტოვე ოთახი სწრაფად,

ჭადრაკის მომგონს გზადაგზა ვწყევლი -

და ვნატრობ: ნეტავ ეს ჭრელი დაფა

იყოს ნამდვილი ბრძოლისა ველი.