თვალწინ მეხატება მარად

ზავთი, გუგუნი და რისხვა, -

შავი - მშვენიერი - ზღვისა,

ჩვენი სულიერი ძმისა.

კალმით დახატული მართლაც

ფერი მსხმოიარე ზვრისა,

ზეცა ავარდნილი ზევით, -

ჭერი კავკასიონისა.

შუქი დამაბრმავებელი

ჩვენი მოალერსე მზისა,

მაგრამ მაინც უპირველეს - 

მიმორხევა ნესტანისა,

მზეებრ გასხივოსნებული

შუბლი შოთა რუსთავლისა.