შემოდგომამდე შორია და ფოთოლი წყდება,

ოჰ, ასეთია ალბათ მავან ფოთოლთა ბედი,

ჩუმად ჩაივლის დონ კიხოტთა მწუხარე წყება

და დარდიანი ამ ლეგიონს მეც ვუერთდები.

ალბათ ძნელია ლამანჩელის ბედი ქალისთვის,

ჩუმად ვმწუხარებ, მაგრამ ცრემლი მაინც დამცდება,

ვზივარ, მხიარულ ფერებს ვარჩევ იალქანისთვის,

რომ ამ ფერებით ავიცდინო, რაც არ ამცდება.