თუმც აღარ მაკლდა ფულები

და ბევრჯერ ვიყავ მთვრალი,

არცერთი მიმართულებით

არ გამქცევია თვალი.

ეს იყო დიდი თამაში,

რომელსაც აკლდა ტაში,

ჩემი ყველაზე ლამაზი

სახლში მელოდა მაშინ.

დღეს თითქოს პიტიახში ვარ,

თბილისის პიტიახში:

მირეკავენ და სახლში ვარ

და არამარტო სახლში.