- ვინ გამახარებს - იტყოდა დედა,

გაშლიდა მკლავებს…

მიწას ვწყდებოდი...

და როგორც მერცხლის ბუდეს

მ ე რ ც ხ ა ლ ი

დედას კისერზე ვეკიდებოდი.

ვინ გამახარებს - იკითხავს მიწა,

გაშლის ბელტებს და იმას მსგავსებით,

ვით ერთ დროს დედას, ამჯერად მიწას

ჩემივ ნიჟარით მივეტმასნები...

ვინ გამახარებს იკითხავს ზეცა.