დასაბამიდან ანდერძად გქონდა

თავისუფლება გულს დასახული,

ახლა თვითეულ კოკორში სუნთქავ

ულევ სიცოცხლით და გაზაფხულით.

დასაბამიდან ხმალშემორტყმული

დგეხარ და მტერი უამრავია,

შენი მარჯვენა და შენი დროშა

ორი ათას წლის ნაომარია!

მზიანო მხარევ, ცოტას ნათობდი,

იცოდი ბევრი შემოღამება,

ვინ ჩამოთვალოს შენი ჭრილობა,

შენი გმირობა, შენი წამება,

ყველა მოჰქროდა შენს შესამუსრად,

მეზობელი თუ გადამთიელი -

არაბი, თურქი, სპარსი, ხაზარი,

ლეკი, მონღოლი, ბიზანტიელი.

შენ ისევ დგეხარ, თუმცა სისხლის ზღვამ

და ცეცხლის წარღვნამ გადაგიარა,

ყველას უნდოდა შენი დალეწა,

თვით დაილეწნენ, იქმნენ იავარ!