მე მამღერებს: ცაზე ნისლი

და მიწაზე ნაკადული,

ბექობიდან შეძახილი

მთის უბეში დაკარგული;

მე მამღერებს: ჩემი კერა

ჩემი გმირი წინაპარი,

ბუხრის პირას გაგონილი,

ძველი ლექსი და ზღაპარი;

მე მამღერებს: მთვარის შუქი

და ვარსკვლავთა ნელი კრთომა,

ვარდობისთვე მხიარული,

კალთასავსე შემოდგომა;

მე მამღერებს: ცეცხლის ალი

რომ ედება ყაყაჩოებს,

ცისკარი რომ ლალით ხატავს

გულგაღეღილ ატმის რტოებს;

მე მამღერებს: სიყვარულის

აფეთქება უეცარი,

სატრფოს თვალებს მოწყვეტილი

ორი ცვარი, ცრემლის ცვარი;

მე მამღერებს, მე მაღელვებს

ჩემი მიწა და მამული,

ჩემი ტკბილი საქართველო,

ვაჟას ცრემლით დანამული.