ჩვენ რატომღაც ყველაფერი ცხრა გვიყვარს:

ცხრა მზე, ცხრა ზღვა, ცხრა მუხა და ცხრა კარი. 

აგვაფრენს და ცხრა მთას იქით წაგვიყვანს 

ცხრათვალა მზის ცხრაფრთიანი ზღაპარი.

იყვნენ: შოთა, ჩახრუხაძე, შავთელი, -

პოეზია ანათებდა წინათაც. 

ჩამოვთვალე მე ცხრა დიდი ნათელი, 

რაც ჩვენს ცაზე სხვადასხვა დროს ბრწყინავდა.

მათ ჩვენს გულში ყველას თავის წილი აქვს, 

ჩვენც არ ვაკლებთ დიდებას და ვაშასა - 

გურამიშვილს, ორბელიანს, ილიას, 

ბარათაშვილს, აკაკის და ვაჟასა.

ყველაფერი ქართულია, ჩვენია, 

ქართლის ბაღში რაც იზრდება, რაც ჰხარობს, 

რუსთაველის მადლი გადაჰფენია 

საქართველოს პოეზიის ცხრა წყაროს.