ერთხანად ჩემო მძრახაო,

ლიხს-აქათურო დედაო! 

გხედავ, რომ შამრიგებიხარ, 

მით შენთან სალამს ვბედაო.

შაერთებულად შენშია 

ქართლსა და კახეთს ვხედაო.

ფარ-ხმალო საქართველოსავ, 

სხვაცა გბაძავდეს, ნეტაო!

ის მომწონს, თავის ქვეყნისა 

კარებს რო მაგრა ჰკეტაო. 

ვნება ნუ ასცდეს, სავნებლად 

ვინაც შენ გაგიმეტაო!