ჩანჩქერი მოჩქეფს ბორბალოს წვერით,

ანკარა ტალღას ფერი აქვს ვერცხლის,

ჩემი მამულის გულმკერდის წვენი,

ჩემი ობოლი მუზების ცეცხლი.

იალაღების შუქში მენახა,

მოვფერებოდი -

გულმა ინება,

ჭუჭყიან ფეხით ნურვინ შელახავს

დედის ცრემლივით წმინდა დინებას.

ნუმც დადაბლდება სიმაღლე მთების,

ნუმც გაეხსნება გზები მორიელს,

იორო, ფართოდ გაშალე მხრები,

ხეობის სევდა გაიყოლიე.