ოი, ენავ თავ-კვეთილო,

მტვერ-მიყრილო, ხავსიანო,

სიყვარულის გაკვეთილო,

მჭრელზე-მჭრელო, ბასრიანო.

საძირკველო, წმინდა თესლო,

არა-ერთგზის ნაპარავო,

უკეთესზე უკეთესო,

შეწირულო წმინდა კრავო.

ოი, ენავ დედამიწის

ღერძო, დიდი წმინდა რვალით

დასაბამით შენთვის იღწვის,

წმინდანების მთელი ჯარი.

ოი, ენავ, თავად ღმერთო,

ასო-ჩუქურ-თმებიანო,

ერთო არა, ერთად-ერთო,

საგალობელ-ხმებიანო.

ოი, დედის ნაცრემლარო,

შებნეულო აკვნებს ბაფთად,

სისხლის წყარო, სულის წყარო,

მადლს აბრუნებ ერთი-ათად!

ოი, მამის ნალოცავო,

ძის სხეულში განღმრთობილო,

ძველზე, ძველო სალოცავო,

ძირში მწარევ, მაღლა ტკბილო.

სასიმღეროვ, საქუხარო,

გინახავნენ დღემდე მითად,

დღეს ცრემლებით საწუხარო,

ხვალ სათქმელო ბრძანებითად!

ვინ წაშალოს სულის ენავ,

რაც ბრწყინავს და რაც მზეს მოჰგავს,

საიდუმლო, ჩემო ნენავ,

შენს დამარხულ გულში ბორგავს.

ოი, ენავ, მადლო, დარდო,

სალ-ქვაბულში შენახულო,

ღმერთმა გმალა არ გაანდო,

ყველას შენი საიდუმლო.

შუქ-ნიშანი ყველა გზისა,

ენავ კაცის, ენავ ღვთისო,

დასასრულო სიკვდილისა

და სიცოცხლის დასაწყისო!