ჩვენ შევესწარით - ენა სულს ლევდა

და ანტიენა ბატონდებოდა.

ენას წაერთვა ძალა და მადლი -

სიტყვები ვეღარ ჭრიდნენ გასაჭრელს

და უბრძოლველად

გამორბოდნენ ბრძოლის ველიდან.

ხალხი ამ ენით ფიცს ვეღარ დებდა,

ვერც სალოცავში ილოცებოდა,

და ვეღარც თავის წინაპრებთან ლაპარაკობდა;

ჩვენ შევესწარით - ენა კვდებოდა

და ტყუილების სამსახურში ჩადგნენ სიტყვები;

კაცჭრიჭინები გამოსულიყვნენ

და ჭრიჭინებდნენ ანტიენაზე.

...ჩამოიარა პაპაჩემის აჩრდილმა გზაზე,

შეჩერდა, ყური დაუგდო ჭრიჭინს

და ეს იკითხა გაოცებულ-გაკვირვებულმა:

- სად წავიდნენ სიტყვები?

- რა ომი იყო ასეთი ომი?

- რამ მოკლა ენა?!