- მთელი ღამე უთოვია,

დაუფარავს არემარე.

წამოდექი, ბიჭო, გიგა,

თოვლის პაპა დავდგათ გარეთ!

უთენია ამ ძახილით

გააღვიძა ლექსომ გიგა.

ძმებმა სწრაფად ჩაიცვეს და

გაამზადეს დიდი ციგა.

ზედ დააწყვეს ყველაფერი,

რაც სჭირდება თოვლის პაპას:

ცოცხი - ხელში დასაჭერად,

ქუდის ნაცვლად - ძველი ტაფა.

თვალებივით ჩაუსვამენ

მამის პალტოს ღილებს წყვილად,

ნახშირს - პირის ადგილას და

გრძელ სტაფილოს - ლამაზ ცხვირად.

სიცილსა და ჟრიამულში

გუნდას გუნდა ემატება

და სულ მალე ეზოს კართან

თოვლის პაპა დადგეს ძმებმა.

იციგავეს, იგუნდავეს.

თოვლი თეთრად ბრწყინავს მზეზე...

მერე ლოყებდაბრაწულებს

დაუძახეს საუზმეზე.

და როდესაც შუადღისას

ისევ გარეთ გამოვიდნენ,

ვერ იპოვეს თოვლის პაპა,

ან კი როგორ იპოვიდნენ -

მზემ რომ ძალა მოიკრიბა,

განა არის გასაკვირი?

თოვლი გადნა... დარჩა ტაფა

და სტაფილოს გრძელი ცხვირი.