იას გაუცვდა სამოსი,

ენძელამ ჩაიყოლა,

მაისის დალის მზის სხივი

ვარდებში ჩამოქსოვილა.

გალობს და გალობს ბულბული

სამშობლოს სიყვარულითა,

ცა იცრემლება საამოდ

უზომო სიხარულითა.

გარშემო ურბენს ნიავი

წელში ამართულს ყანასა,

ხან ააღელვებს ზღვასავით,

ხან ტკბილად ეტყვის ნანასა.

მწვანე ხავერდში ჩამჯდარა

ხშირი ტყე, ფარტო ველიო.

ამათ კალთებზე ღიღინებს

მუშა, ნამისგან სველიო…

ეს ჩვენი ტურფა ქვეყანა -

ურიცხვი მთა და ღელეო,

სალხინოდ არის მორთული,

ბუნებავ, გვიდღეგრძელეო!