შენ გენაცვალე, გაზაფხულო,

შენს მოსვლას ვლოცავ,

გთხოვ, მოურჩინო გული მამულს

ნამუსრს და მომწვარს.

გთხოვ, შეარიგო შურ-ბოღმებით

შებმული ძმები,

ამოიყვანე ყვავილებად

დაღუპულთ ძვლები,

ძველ მიწას - ჩვენსას,

ამდენ სისხლით და ცრემლით ნარწყავს,

ფესვი და თესლი მომშივნია

მიეცი, რაც გაქვს,

მოწყალების დავ, - გაზაფხულო,

იყავ მედეა,

ჰკურნე ბალახით, -

მიწა შენი მოიმედეა.