თეთრ თოვლის ქვეშ სიზმრებს წაჰყვა მთის გრეხილი უხმო, შორი

და მღელვარე გაზაფხულზე ფიქრს მიეცა ველ-მინდორი.

თოვლის ფიფქით შეიმოსა ნაძვი ტოტებდახლართული

და მღელვარე გაზაფხულზე გაიყინა ნაკადული.

გაიყინა ცის ლაჟვარდი, გაიყინა ქვეყნის გული,

და მღელვარე გაზაფხულზე ტყე გარინდდა დაბურული.

სად, სად გაქრა მშვენიერთა ყვავილთა და ფოთოლთ კრება? -

იქ, სად მეფობს გაზაფხულის ოცნება და მოსიზმრება.