გაზაფხულივით იფერებ ფერებს,

სამკაულები გხატავს და გშვენის,

მე თუმცა გნახე კარგა ხნის მერე,

მაინც ვიცანი სიმაღლე შენი.

შენი კალთების ტევრი ვიცანი,

სასიყვარულოდ გაშლილ ხელებით,

ცისკენ მიიწევს შენი ციცარი,

მიირწევიან ზღვისკენ თელები.

ყვავილებიდან შარბათი წვეთავს,

გელაციცება სხივთა არილი,

მოველ, გიგულე უტკბილეს დედად,

წავალ, მისაგზლე შენი მარილი.