ჩემო პატარა, შენ ახლა გძინავს, ჩემი გული კი შენს ხილვას ნატრობს; მოდი სიზმრებში დავიდოთ ბინა, რადგან ვერ გავძლებ ამაღამ მარტო.
წამოვა წვიმა, და მტირალაზეც ფიფქები დათოვს; ჩვენ კი შევხვდებით და როგორც წინათ გზას დავადგებით საოცრად ფართოს...
დუქანი ხვრინავს, ბარბარესთან კი სურნელი მათრობს ბალახბულახის და კატერინას ღვთისმშობელამდე ვაწონებ ბათომს...
შენ ახლა გძინავს, მე კი ოცნებავ, უსაზღვროდ გნატრობ; მოდი ქუჩებში დავიდოთ ბინა მე და ბათუმი ვერ გავძლებთ მარტო! |