როგორ გაგიმეტებ!

როგორ შეგელევი!

გულმა გული იცნო,

გული მოგეთვისა.

დადის სიყვარული

აღმაშენებელი

ბრუნავს ჩემს ყანაში

თვალი მოკეთისა.

მხარი საიმედო,

ძმაო, მეგობარო,

ბევრჯერ მომაშველე,

ბევრჯერ დამიყრდენი,

ერთი კერა გვანთებს,

ერთი მტერ-მოყვარე

და ცას ეხლებიან

ჩვენი კარიბჭენი.

ერთად გაგვივლია,

სიმწრით გაგვივლია

დამწვარი ქალაქი,

ნათესი, ნახნავი.

ჩემი ტკივილია,

შენი ტკივილია

ათასი საძმო თუ

უცნობი საფლავი.

რა გზებს და გზაწვრილებს,

რა ქარ-ცეცხლს გამოვცდით,

ჰა, ხემ სიკეთისა

ნაყოფიც მოისხა,

გუგუნებს, გრიალებს

ეს წელი სამოცი,

სიმღერა სიმართლის

და ჩვენი ძმობისა...

ერთად შეგვიტკბია,

ერთად შეგვიგნია:

ვთესოთ შრომის მადლი,

სხვისი არ ვინდომოთ,

ერთი ფუძე გვაქვს და

ერთი რელიგია:

"ძმობა და სიმართლე,

ფიქრი სამშვიდობო!"

მე ვერ შეგელევი, 

შენ ვერ შემელევი,

გულმა გული იცნო,

ძმურად მიეთვის

დადის სიყვარული

აღმაშენებელი,

დადის ჩევნს მიწაზე

შუქად სიკეთისა.