მისთვის მომცა ღმერთმა ენა,

უნდა ყველგან დავიყვირო;

მუდამ ვძებნო სამართალი,

თუნდა ქვითაც დავიკირო.

ბევრჯერ ვნახო დღენი ტკბილი

და ბევრჯერაც გავიწბილო;

მცირეს ვსჯერდე ოფლით ნაშოვნს,

მრავლისათვის არ ვიტირო.

მოძმის ვიყვე შემწე ჭირში,

ვიხარო და გავახარო!

რაც კი ვნახო მასში ცუდი,

გამოვსთქვა და არ დავფარო.

დეე, მტანჯონ მართლისათვის,

მე იგი არ გავიკვირო,

მხოლოდ მინდა, რომ რითიმე

ბოროტები დავიჭირო:

ვინც რომ მშრომელს და ტვირთ-მძიმეს

ხელსაწყოდ და ნივთად სთვლიან,

იმათ ნაშრომს, ოფლით ნაშოვნს,

გასთვლიან და გამოსთვლიან.