სულ ერთი კვირით

ვჩერდები მგზავრი

საფლავთან, სადაც სიჩუმეც ყარს, -

მთვარეს ხელს ვაჭერ,

წკრიალებს ზარი...

ვიცი, ცა უხმოდ გამიღებს კარს.

წუთით შემეტყო პატარა დაღლა,

მაქვს მოლოდინი, რომელიც მკლავს, -

თვალს ჩვენ აქ ვხუჭავთ სამარადჟამოდ,

თორემ იქ, მაღლა ახელენ თვალს.