იმღვრევა ფიქრი ფრთებდალეწილი,

ქრიან აპრილის მწვანე ქარები...

მივდივარ შენგან, ვით მოკვეთილი

და მაცილებენ გლოვის ზარები.

წრიალებს ფიქრი ნერვებმომშლელი,

რომ ვარ ზედმეტი

და ვერ გელევი!..

მაინც მგონია, ხელს გამოშვერილს

მაჭრი და მერე მიხვევ ცრემლებით.

ვერ გამომიყვანს დღეები წირვას,

ოღონდ ინდომე,

ოღონდ გაბედე!..

რატომ მიგყავარ უფსკრულის პირას,

მერე მის ფსკერზე რატომ მახედებ?

იმღვრევა ფიქრი ფრთებდალეწილი,

ვინ დამწყევლა და

ვინ შემაჩვენა?..

მივდივარ შენგან გულჩაწყვეტილი

და მოკვეთილი მიმაქვს მარჯვენა.