ჩვენსავით მოსდგამს

ბუნებას ცოცხალს

სხვათა კვნესაში არჩაძიება,

თუმცა მან იცის მხურვალე ლოცვა:

გვალვაში ნამის გადამძივება.

ბუნებაც ცოდავს და ინანიებს

და, როცა იწყებს მონანიებას,

სანთლებად ანთებს

ატმებს და ბიებს,

ცრემლებს ჩამოყრის იაიებად.