მტკივან გულს

მხოლოდ ლექსი ახარებს,

ლექსი ამშვიდებს სულის ფეთებას,

როცა ბუღრაობს რითმა სახარე,

მოულოდნელად ისევ თენდება.

თანდათან ვხვდები

ჩემი ცხოვრება

გამოჭრილია მრუდე არშინზე...

და თეთრ ღამეებს ემახსოვრება,

რომ ლექსის წერით

სიკვდილს ვაშინებ.