რო დაჰკრავს სიკვდილის ჟამი

გული რო აფრიალდება,

სული რო ღმერთთან წავალის

ხორცი რო გატიალდება,

ტიალი წუთისოფელი

სხვისთვის ხო გამზიანდება.

საოცარია მართლაც ბუნება:

წიფლის ბოლოში დიდი მუხა დგას,

წიფლის თავში კი ხმელი ასკილი...

ალაგ-ალაგ

ქარიც დადუმდება,

გაყუჩდება

და ყურს მიუგდებს...

მერე ატირდება,

ატირდებააა -

რაზე, ვინ იცის?