საღამოა...

რბილ სავარძელში

ზიხარ მთვლემარე

და ყურს არ უგდებ

ქალაქის ხმაურს.

ბინდდება ნელა...

ტკბები სიგრილით

და მყუდროებით.

უცებ ფრთხიალი გამოგაფხიზლებს:

შემოფრინდება შენს აივანზე,

ნამცეცებს ზედაც კი არ დახედავს

და თვალებში მოგაჩერდება

ზეცის სიშორით

შეშლილი

ჩიტი.